Ik zie het hoopvol kantelpunt naderen dat – veel meer dan de huidige impactniche - binnen de brede economie de traditionele trade-off tussen 𝘥𝘰𝘪𝘯𝘨 𝘨𝘰𝘰𝘥 (maatschappelijke impact) and 𝘥𝘰𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘦𝘭𝘭 (financieel rendement) achterhaald is. Dat het soort curves in bovenstaande tekening met verhoudingen tussen Risk-Return-Impact (de zogenaamde ‘Efficiënt impact frontier’) op z’n kop gezet worden. Ik verwacht (of hoop naïef) dat steeds meer ondernemingen er bewust voor zullen kiezen om de kern van hun business model te enten op het oplossen van een maatschappelijk probleem. Zeker…
- nu impactondernemingen op de radar (i.p.v. eronder) komen
- nu er steeds meer ‘zakelijke’ succesverhalen (en awards) komen
- nu ze steeds meer geknuffeld worden door klassieke economische actoren
- nu er steeds meer besef is dat we macro-economisch deze ‘selectieve’ groei nodig hebben
Je moet precies al gek zijn om geen #ImpactOnderneming te worden :). Zoiets? Toch zijn er nog wat 𝐬𝐲𝐬𝐭𝐞𝐦𝐢𝐬𝐜𝐡𝐞 𝐢𝐧𝐭𝐞𝐫𝐯𝐞𝐧𝐭𝐢𝐞𝐬 nodig om deze beweging te versnellen. Maar ook om ervoor te zorgen dat deze evolutie de wereld ook ten goede komt. En dat dit geen nieuwe ongewenste machtsverhoudingen creëert. >> er ligt werk op de plank voor systemische vraagstukken zoals …
- eigenaarschap
- selectieve groei
- sufficiëntie
- winst als hefboom voor impact
- asset-lock en onafhankelijkheid
… die ervoor moeten zorgen dat deze goeie evoluties naar meer impact, meer impactondernemingen en meer impactfinanciering ook mens en planeet echt ten goede komt. Dat regeneratieve ondernemingen ook echt voor een regeneratieve economie zullen zorgen.
Daar bleef ik dit weekend toch even op hangen…
