Enkel met nieuwe vormen van eigenaarschap kunnen ze de korte-termijn-reflex, de kwartaalcijferfetisj en het mantra van aandeelhoudersmeerwaarde overstijgen.
Hans Stegeman schrijft als het ware een gedroomde inleiding op Steward Ownerschip. Vanuit de centrale vraag:
“𝘤𝘢𝘯 𝘴𝘶𝘴𝘵𝘢𝘪𝘯𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘣𝘶𝘴𝘪𝘯𝘦𝘴𝘴 𝘤𝘰𝘦𝘹𝘪𝘴𝘵 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘳𝘰𝘧𝘪𝘵 𝘮𝘰𝘵𝘪𝘷𝘦?”
Zelf zou ik de vraag aanpassen naar:
“𝘤𝘢𝘯 𝘴𝘶𝘴𝘵𝘢𝘪𝘯𝘢𝘣𝘭𝘦 𝘣𝘶𝘴𝘪𝘯𝘦𝘴𝘴 𝘤𝘰𝘦𝘹𝘪𝘴𝘵 𝘸𝘪𝘵𝘩 𝒔𝒉𝒂𝒓𝒆𝒉𝒐𝒍𝒅𝒆𝒓 𝒑𝒓𝒊𝒎𝒂𝒄𝒚?”
Hoewel nauw verwant, ligt voor mij dé crux dus in shareholder primacy, eerder dan ‘profit motive’.
Want winst maken is an sich iets positiefs. Zolang die winst dient om de positieve impact nog te vergroten, in lijn met de missie. Steward-Ownership benoemt winst dan ook als een cruciaal middel om een doel te bereiken, maar geen doel op zich. Hoe raar het ook klinkt, maar winst kan het gedroomde ticket naar meer impact zijn. Zolang je stemrecht losgekoppeld krijgt van financieel rechten, en die financiële rechthebbers een voorspelbaar en ‘fair share’ krijgen.
Het antwoord op de vraag ‘can sustainable business coexist with shareholder primacy?’…is dus bijna altijd ‘neen’. Of: in het begin misschien wel, maar na verloop van tijd dan toch weer …‘neen’.
Ja, een duurzame strategie, duurzaamheidsrapporten, betere supply-chains, duurzaamheidsbeloftes en B-corp certificaten zijn natuurlijk een stap in de goeie richting, maar zelden een sluitend sluitstuk.
Steward-Ownership is dat wel. Het is een sluitend slot op shareholder primacy. Eigenaarschap 2.0
Eigenaarschap als de gedroomde hefboom voor ‘sustainable business’.
