Nieuwe perspectieven, nieuw gewroet in 𝒔𝒕𝒓𝒂𝒕𝒆𝒈𝒊𝒔𝒄𝒉𝒆 𝒄𝒐𝒎𝒑𝒍𝒆𝒙𝒊𝒕𝒆𝒊𝒕. Helemaal m’n ding.
Maar deze week stelde ik vast dat ik evaluatie van een strategie steeds leuker begin te vinden.
Natuurlijk was ik er al van doordrongen hoe belangrijk dit wel is. Maar nu pas komt echt de vaststelling, “I like it too!”
Zo’n 6 tot 9 maanden na het scherp zetten van een impactstrategie, opnieuw samen met dat team een eerste keer:
- Inzoomen op welke watertjes allemaal doorzwommen zijn.
- Welke nieuwe potentiële opportuniteiten of rampen er het pad kruisen?
- Waar stroomt en lekt de energie?
- Waar blijkt de strategie te werken? En waar ook niet?
- Welke patroontjes weer boven water komen.
- Welke tactische nuances voor een doorbraak kunnen zorgen.
- Wat zegt het transitieplan en de Impact Balanced Scorecard? Waar moeten we schakelen of oppassen.
… maar ook zelf een spiegel te krijgen. Waar sloeg ik zelf de bal mis? Woeps.
3 uur. Op tempo, een 360° blik. Met een team opnieuw de strategische reflexen van weleer laten bovendrijven. Met dezelfde energie als een goed half jaar voordien.
Bovenal helpt het organisaties om de vlag nog eens goed te zien, om te weten wanneer ze een ladder, boot of regenjas zullen nodig hebben. Want uiteraard is het geen rechte lijn.
En om de uiteindelijke impact zeer dicht bij de impactstrategie te houden.
We noemen het bij S1L niet voor niets mpactstrategie…
