Fladderen van job naar job, herken je dat?
Vroeger heette dat een jobhopper, nu misschien ‘creatieve generalist’; 20 jaar lang ben ik van de ene job in de andere gerold. Zonder carrière plan. Maar met een sterk buikgevoel dat me vertelde of ik ergens ja of nee tegen moest zeggen. Ik fladder graag en ben altijd benieuwd naar wat er achter de volgende bocht ligt.
Ik vond het ook altijd superfijn om wat ik leerde in de ene functie mee te nemen naar de volgende organisatie. Maar ik moet ook bekennen: in elke job liep ik telkens op de grenzen van wat de organisatie – of ikzelf daarin – kon verwezenlijken. Soms had het te maken met maatschappelijke relevantie van wat ik deed, want dat vind ik erg belangrijk. Dan weer vroeg ik me af of ik nog genoeg kon bijdragen aan mijn organisatie of zelf nog genoeg kon groeien.
Er zal zeker ook een stukje FOMO in gezeten hebben. De gedachte dat het gras elders nóg groener was. Dat er nog zoveel meer was dat ik kon bijleren en beleven.
De eenzame zelfstandige
Door een samenloop van omstandigheden ben ik in 2018 zelfstandig consultant geworden. Ik ging denkoefeningen en subsidiedossiers begeleiden bij sociale organisaties. Dat voelde meteen als thuiskomen. Sinds dat moment is er niet één organisatie die voor mij alles moet betekenen. Ik heb misschien wel van fladderen mijn job gemaakt. Maar ik besefte heel goed dat ik zelf niet alles kon bieden aan mijn klanten. Af en toe was alleen zelfstandige zijn bovendien best eenzaam.
Ik heb daarom met verschillende consultants en adviesbureaus gepraat, op zoek naar compagnons om mee samen te werken. S&L bleek de juiste plek voor mij. Tijdens corona waren ze plots overal. Er werkten mensen die ik een beetje kende en waar ik graag mee wilde samenwerken. Ze boden een waaier van advies aan: financieel, organisatorisch, coaching, strategie… En ze werkten voor precies die klanten die ik zelf ook zocht: organisaties die willen bouwen aan een mooie en betere wereld.
Ondertussen ga ik mijn zesde jaar als zelfstandige in en ben ik al een tijdje bij S&L. Toegegeven, in het begin had ik een klein beetje bindingsangst. Maar ondertussen ben ik zelfs vennoot geworden. Ik vraag me wel regelmatig af voor welke klanten ik nog zou willen werken. Maar mij afvragen welk ander werk ik nog zou willen doen, dat doe ik nog zelden.
Wat ik hier vind
Wat maakt deze job en deze plek dan zo perfect voor mij? Daar is meer dan één reden voor.
Eerst en vooral houd ik enorm van de collega’s en de sfeer. S&L is een veeleisend, maar warm nest. ‘Floreren in playmode’ is niet voor niets één van onze waarden. We zijn erg verschillend, maar ook erg nieuwsgierig naar elkaar. We moedigen elkaar aan om onszelf te tonen én onszelf in vraag te stellen, in alle mildheid. Er wordt al eens goed gelachen en best veel geknuffeld. En als de prikkels en drukte me te veel worden, werk ik gewoon een dagje thuis – ik mag dat, ik ben zelfstandige!
Die veilige springplank helpt mij om mijn grenzen te verleggen. Waar ik vroeger zou geaarzeld hebben om me in een sector te begeven waar ik niks van ken, kan dat nu wel. Want we werken altijd in duo, en je kan een team vormen met een collega die de sector wél kent. Zodat je jouw expertise wel volop kan doen renderen voor je klant.
We zijn ook met zo’n verschillende groep mensen, dat we elkaar helpen om over onze beperkingen heen te klimmen. Zo vind ik het erg moeilijk om reclame te maken voor mezelf. Net als toen ik nog werknemer was, heb ik de neiging om opdrachten op me af te laten komen. Vanuit de redenering dat als ik goed werk lever, de opdrachten via mond-aan-mondreclame wel zullen blijven komen.
Maar natuurlijk riskeer je dan in dezelfde vijver te blijven vissen, of die ene prachtige klant te missen. Daarom trekt S&L proactief de wereld in, om te tonen wie we zijn en wat we doen. We hebben collega’s die daar erg goed in zijn en dat heel fijn vinden. Zij trekken mij mee in een ambitieus groeiverhaal. Ik leer hier zowaar ondernemen.
De maatschappelijke missie is een andere belangrijke drijfveer die we delen. Dat is geen bijgedachte. Vorig jaar experimenteerden we zelfs met een filosofieclub om onze visie op de wereld en op sociale verandering te verdiepen. S&L wil écht impact maken en organisaties aanmoedigen om wat dat betreft het beste uit zichzelf te halen. Ik sta uit mezelf niet op de barricaden, maar wil wel iets bijdragen aan de wereld. Ook wat dat betreft hebben we hier boeiende gesprekken tussen de rebellen in de voorhoede en de hervormers die graag meer in de breedte werken.
Tenslotte is ook het coöperatieve experiment een grote troef voor mij. Iedere consultant en zeker iedere vennoot bouwt mee aan de coop, op een zo democratisch mogelijke manier. Hoe geven we iedereen ruimte maar houden we het toch efficiënt? Hoe investeren we in kwaliteit maar houden we ook de financiën in evenwicht? En dat allemaal zonder bazen?
Wat het niet is
Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn? Het zou misschien saai zijn als dat zo was. Elke dag zien we 10 dingen die we beter moeten doen, we ergeren ons weleens aan elkaar, we vragen ons regelmatig af of we wel goed bezig zijn. Als je op zoek bent naar een perfecte werkplek moet je helaas ook niet bij S&L zijn. Als je zoekt naar een plek waar je mee mag bouwen aan een werkplek die bij jou past, dan zou ik niet twijfelen.
We zoeken nog mensen. Als je je herkent in mijn verhaal, moet je misschien eens contact opnemen?
