Maar innovatie kan ook anders. Ze kan maatschappelijke vragen beantwoorden, vernielende dynamieken hertekenen. Er bestaat ook een vorm van innovatie die rekening houdt met een groter ecosysteem in plaats van één consument. Innovatie die met alle stakeholders praat, ook die zonder stem, en die de definitie van vooruitgang niet door een aandelenstructuur laat bepalen.
Bij S&L staan we voor dat type innovatie die systeemverandering teweeg brengt. Hierbij komen de werelden samen van zowel de non-profit als profit. Door mijn jarenlange ervaring in deze twee werelden zoek ik zelf ook naar het snijpunt waar de som meer is dan de afzonderlijke delen. Ik zie waar we van de profit sector kunnen leren en omgekeerd, wat er veel beter gaat en welke tendensen komen bovendrijven.
Human-centered vs life-centered
Winstbedrijven zetten de noden van individuele mensen om in commerciële kansen. Als daar een bos, een gemeenschap of een van onze fundamentele vrijheden voor moet wijken, tant pis.
Tegenover die human-centered aanpak staat het life-centered-denken. Dat ziet niet enkel de eindgebruiker, maar ook gemeenschappen, dieren en biotopen als stakeholders van de oplossing die ontwikkeld wordt. Daar moet je dan ook rekening mee houden. Non-profitorganisaties zijn meer geoefend in dat brede kijken. Zij moeten misschien net opletten dat ze de eindgebruiker niet uit het oog verliezen. Die obsessie met de klant kan ook helpen om duurzame gedragsverandering te bewerkstelligen.
Korte termijn vs lange termijn
Verder kijken dan de eindgebruiker betekent ook de tijdspanne aanpassen waarbinnen we denken. Als we oplossingen bedenken, moeten we alle neveneffecten in kaart durven brengen. Niet alleen vandaag, maar ook binnen twintig en binnen honderd jaar. Daar schiet de profitsector vaak tekort.
Non-profitorganisaties hebben wél vaak de natuurlijke reflex om op lange termijn te denken. Zij hebben dan weer moeite om die langetermijnvisie terug te brengen naar een concreet en relevant aanbod in het hier en nu. Een roadmap opstellen waarbij je het eindideaal vertaalt in een concreet stappenplan met een progress, not perfection mindset is daarvoor een zeer bruikbare tool.
Balans tussen impact en financiën
Als een winstbedrijf een nieuw product ontwikkelt, houdt het traditioneel rekening met drie variabelen: feasibility (technische haalbaarheid), marketability (is er een nood bij de consument) en profitability (kunnen we er geld mee verdienen). Duurzaamheid wordt als vierde variabele nu ook vaker meegenomen, maar nog vaak vanuit het perspectief om ‘minder slecht’ te zijn.
Daarvoor kunnen bedrijven leren van missiegedreven organisaties die intrinsiek op zoek gaan hoe ze een positieve impact kunnen hebben. De trajecten die we bij S&L opstarten zijn vaak met impactondernemingen die eerder worstelen met dingen als een financieel plan. Voor hen zou het net nuttig kunnen zijn om een beter evenwicht te zoeken tussen deze vier variabelen en bewuste afwegingen te maken in functie van hun missie op langere termijn.
TL;DRµ
Zijn de bezwaren die we bij innovatie hebben terecht? Ja. Moeten we daarom het kind met het badwater weggooien? Zeker niet. Want als we de commerciële reflexen van de profitsector combineren met het missiegedreven denken van de non-profit, komen we misschien uit bij het soort innovatie dat de wereld écht kan veranderen. Aan ons om dat waar te maken.
